Waarom heb ik verhalen verteld bij de voorbereiding op de eerste communie? Waarom hebben
jullie die straks de eerste communie gaan doen verhalen gehoord over Mozes en over Jezus ? Niet
om één reden, maar om verschillende redenen.

Allereerst omdat als je de eerste communie doet - en dat geldt ook voor al de volgende keren - , dan
moet je wel weten wat dat betekent en waarom we dat doen hier in de kerk. Die verhalen over
Mozes en Jezus geven je informatie. Informatie waarom je straks dat brood zonder lucht krijgt, en
waarom we hier dat brood in de beker met wijn dopen. Informatie over Jezus die met zijn leerlingen
de maaltijd vierde ter herinnering aan de uittocht van de Joden onder leiding van Mozes uit Egypte,
dat land waar ze als slaven moesten werken naar het land waar ze goed en vrij konden wonen. Als je
die verhalen niet weet, weet je niet goed wat we hier in de kerk doen, niet alleen vanavond maar ook
al die andere keren.

Maar die verhalen geven niet alleen informatie, iets dat wel leuk is om te weten. Die verhalen zijn
ook herinneringen. We hebben net in de eerste lezing gehoord hoe de apostel Paulus vertelt dat
Jezus twee keer zegt dat we iets moeten doen tot zijn gedachtenis, om ons hem te herinneren.
‘Herinneren’ vind ik een mooi woord, omdat het aangeeft dat wat je vertelt of wat je hoort binnen in
je moet komen. Er zijn natuurlijk verhalen die als het ware aan de buiten kant blijven, die wel leuk
of niet zo leuk zijn op te horen of te vertellen, iets dat op school of bij een vakantie is gebeurd. Maar
er zijn ook verhalen die als het ware binnen komen, verhalen die je niet koud laten, waar je blij van
wordt of kwaad, blij omdat sportman of sportvrouw van wie je fan bent iets bereikt heeft of dat je
zelf iets hebt bereikt dat je graag wilde bereiken. Kwaad omdat iemand gepest wordt of omdat jij
gepest wordt. Verhalen die je niet koud laten, maar die je aanzetten om dat waar je blij van wordt,
ook te laten gebeuren, en om waar je kwaad over wordt niet meer te laten gebeuren.

Die herinneringen die je niet koud laten, die je iets doen: daar gaat het om hier in de kerk. We
hebben een stukje gehoord uit een brief die Paulus heeft geschreven aan mensen die hij kende in
Korinthe, een grote havenstad in Griekenland. Hij had iets gehoord waar hij kwaad over was
geworden. Namelijk dat die mensen bij elkaar kwamen om de maaltijd van Jezus te vieren, maar dat
ze dat niet echt deden: ze kwamen wel bij elkaar, maar ze kwamen niet samen. Ze aten wel brood,
maar de een kreeg beter brood dan de ander. Ze dronken wel wijn, maar de een lekkere dure wijn
en de ander kreeg bocht dat niet te drinken was. Ze kwamen wel bij elkaar, maar ze kwamen niet
samen, ze bleven zouden we nu zeggen, allemaal in een eigen bubbel. En, zegt Paulus, dat is niet de
maaltijd van Jezus, de maaltijd van de Heer. En dan vertelt hij dus het verhaal van het Laatste
Avondmaal en dat Jezus twee keer zegt dat zijn leerlingen hem moeten herinneren, goed moeten
beseffen wat hij gedaan heeft. Hij heeft niet de baas willen spelen, daarom kwam hij op een ezel
Jerusalem binnen en niet op een paard. Hij heeft niet de baas wil spelen en daarom heeft hij ook van
zijn leerlingen de voeten gewassen. En toen Petrus zei dat hij dat niet wilde, heeft Jezus gezegd, als je
niet wilt dat ik je help, als je je te goed daarvoor voelt, dan hoor je er niet bij.

Als je tijdens de maaltijd van de Heer brood krijgt, krijg je met het brood ook Jezus en als je Jezus
krijgt, moet je ook doen wat hij gedaan heeft, moet je op hem gaan lijken, anders herinner je hem
niet echt, dan moet je blij worden waar hij blij van wordt en moet je kwaad worden waar hij kwaad
van werd, dan moet je hem ,om het heel anders te zeggen , ‘liken’.

In een van de verhalen die in het boekje staan dat jullie hebben heeft pastoor Toon Rabou dat heel
mooi verteld. Hij schrijft dat Jezus tegen zijn leerlingen zegt: “wat wij vanavond hebben gedaan,
moeten jullie blijven doen en ook de mensen die na jullie geboren worden. Telkens als de mensen dit
doen, zullen ze weten dat ze bij elkaar horen en bij God, die de Vader is van ons allemaal.”