Herwi Rikhof
1Kor. 11,23-26 / Joh. 13,1-15
Preek voor de kinderen die op deze avond hun Eerste Communie ontvangen.
Jullie weten nog wel dat we op de loggia zijn geweest en naar het grote mozaïek hebben gekeken. Ik heb jullie toen verteld dat op het mozaïek het Laatste Avondmaal staat afgebeeld en dat een mozaïek veel werk vraagt om te maken: al die steentjes en dan al die kleuren. Mar ik weet iet meer of ik jullie ook verteld waarom dat mozaïek over het Laatste Avondmaal niet binnen in de kerk geplaatst is, zoals dat mozaïek hier achter mij, maar buiten aan de voorkant? Misschien niet, er moesten ook nog selfies met Jezus gemaakt worden foto’s gemaakt worden. De reden waarom dat mozaïek daar geplaatst is, is dat dat mozaïek soort uithangbord is. Als je in een winkelstraat loopt, kun je al vaak al van verre zien wat soort winkels er in die straat zijn: Bakker Bart, Kruidvat, C&A, of een café. Als je voor de kerk staat en je ziet dat mozaïek dan weet je dat wat in de kerk gebeurt met het Laatste Avondmaal te maken heeft.
Piet Gerrits, de kunstenaar die het mozaïek ontworpen heeft en die ook hier in de kerk alles geschilderd heeft, heeft wel een heel speciaal uithangbord gemaakt. We hebben net het verhaal gehoord over de voetwassing – dat verhaal heb ik jullie ook verteld voor we naar boven gingen. Een andere kunstenaar, Gab Smulders, heeft daar de tekening van gemaakt die op de voorkant van het boekje staat. Dat verhaal heeft Piet Gerrits niet gekozen voor dat mozaïek buiten, maar als je goed kijkt zie je wel iets van dat verhaal van de voetwassing, een beetje verborgen. Ik heb jullie gewezen op de uitgetrokken schoenen die voor de tafel op de grond liggen en op de schone voeten van de leerlingen. Maar Piet Gerrits heeft vooral wat we hebben gehoord in de eerste lezing, een verhaal dat we elke week horen, omdat ik het elke keer, heel kort vertel in het grote dankgebed, het verhaal ook dat we elke week hier doen. Want dat heeft Jezus gevraagd: dat we hem gedenken met brood en beker, dat we elke week horen wat Jezus vanavond tegen zijn leerlingen heeft gezegd ‘dat ben ik’, dat brood, die wijn, herinner me zo.
We hebben toen ook even op het koor daar gestaan en de kerk hier wat anders gezien dan wanneer je gewoon binnen komt. Van boven is goed te zien dat onze kerk een ronde vorm heeft. En dat heeft, denk ik ook te maken met het Laatste Avondmaal. Op de afbeelding van het Laatste Avondmaal buiten zie je namelijk een half gebogen tafel. Bij andere afbeeldingen van de Laatste Avondmaal zie je vaak een lange rechte tafel, en dan zie je de leerlingen als het ware op een rij. Bij Piet Gerrits vormen ze een halve cirkel – hij wil natuurlijk het gezicht van iedereen goed laten zien en als je een hele cirkel zou tekenen, dan zie je sommigen alleen op de rug. Maar eigenlijk is het Laatste Avondmaal iets voor een ronde tafel en voor een kring, omdat iedereen erbij hoort en iedereen belangrijk is. En die kring zie je in deze kerk.
En vanavond willen we dat nog eens extra duidelijk maken. Straks staan jullie met jullie ouders in een kring – een halve kring, want de mensen in de kerk willen wel graag jullie gezichten zien – en dan krijgen jullie voor het eerst de communie. Jullie horen er dan helemaal bij en jullie mogen dan elke keer als jullie hier komen, naar voren komen, je hand op houden en dat het lichaam van Christus ontvangen.
En dat hebben we ook geoefend: hoe je de communie ontvangt. Door je hand op te houden. Dat is in het Nederlands ook een gezegde: ‘je hand ophouden’. Een gezegde met een beetje negatieve klank, zoiets als bedelen, je hand ophouden heeft de betekenis gekregen van niet goed voor je zelf kunnen zorgen. Maar hier in de kerk is je hand ophouden iets heel positiefs, iets heel goeds. Het betekent namelijk dat je open staat en klaar bent om iets te krijgen.
