Foto: Arjan Bronkhorst
Herwi Rikhof
Gen. 1,1-2,2 /Ex. 14,15-30a / Jes. 55,1-11 / Rom. 6,3-11 / Lc. 24,1-12
Het ging erom spannen, dat was tenminste de wijdverspreide mening in de kranten op de radio en op de tv, het ging erom spannen: zou het kabinet vallen of niet. Duidelijk was dat geen van de partijen die nu de regering vormen wilde dat het kabinet zou vallen, maar zo hoorde ik keer op keer, er hoeft maar een klein foutje te gebeuren in dat debat in de Tweede Kamer iets van irritatie naar boven te komen, een verkeerd woord te vallen, of het is zover. Er werd ook elke keer bij gezegd werd waarom geen van de partijen het kabinet wilde laten vallen, omdat geen van de partijen nieuwe verkiezingen wilde. Gezien de verkiezingen voor de provinciale staten, zouden ze alle verliezen en sommige veel verliezen.
Zoals wel vaker, is er een kloof tussen wat in onze maatschappij gebeurt, in dit geval wat in de politiek gebeurt, en in onze kerk. Ik heb er wel vaker op gewezen dat bepaalde woorden die in onze maatschappij negatief klinken in onze kerk positief zijn, ‘genade’ bijvoorbeeld en ik zal zo nog een voorbeeld geven, of dat bepaalde handelingen in onze maatschappij een negatieve geur hebben, maar hier in kerk niet, bijvoorbeeld je hand op houden, het gebaar dat past bij het ontvangen van het lichaam van Christus. Zo is het ook met verkiezingen. De kloof is dat we in onze maatschappij dat gewoonlijk eens in de vier jaar doen, eens in de vier jaar voor de Tweede Kamer, eens in de vier jaar voor de provincie en eens in de vier jaar voor de gemeente maar hier in de kerk doen we het elk jaar, in de paaswake, als we onze doopbeloften hernieuwen. De kloof is ook dat God niet bang is voor die verkiezingen. Integendeel. Hij vraagt ons heel nadrukkelijk ja en amen te zeggen, weer zo’n term die in onze maatschappij negatief klinkt, maar hier niet.
Hij vraagt ons ja en amen te zeggen op wat? Op zijn programma dat is logisch, daar gaat het om in verkiezingen. Je stemt natuurlijk wel op een persoon, of op een partij, maar het gaat er wel om waar die persoon of die partij voor staat. In de lezingen van vannacht horen we waar God voor staat.
Voor de schepping, dat wil zeggen voor de goedheid en de schoonheid van de schepping, want we hebben gehoord in de eerste lezing, die lange lezing over de zeven dagen, hoe God stap voor stap, dag voor dag, uit chaos van het begin een kosmos, een goed en mooi geheel maakt.
Voor de vrijheid, want we hebben gehoord in de tweede lezing, de lezing over de uittocht, hoe God zijn volk uit slavernij naar vrijheid leidt, uit een onderdrukkend en beperkend verleden, naar een open, veelbelovende toekomst.
Voor een goede besteding van onze tijd en geld en aandacht, want we hebben in de derde lezing uit de profeet Jesaja gehoord hoe belangrijk de juiste prioriteiten zijn, hoe belangrijk eten is dat echt voedt, drinken dat echt de dorst lest, eten en drinken dat niet met geld te kopen is, geen marktwerking daar, wel met inzet en met aandacht.
En dat laatste maakt duidelijk waarom God niet bang is voor deze verkiezingen. Als we vannacht kiezen, kiezen we geen vertegenwoordigers, niet anderen die namens ons allerlei beslissingen nemen, terwijl wij op afstand toekijken, maar kiezen we onszelf, onszelf als uitvoerders van God programma. Dat klinkt door in die derde lezing uit Jesaja, dat klinkt helemaal door in de vierde lezing uit de brief van Paulus aan de Romeinen. Paulus gebruikt niet voor niets termen als ‘moeten’ en ‘zullen’: als consequenties van onze doop zijn we dood voor het oude en moeten we, zullen we een nieuw leven gaan leiden.
Dat God elk jaar verkiezingen wil is een motie van vertrouwen, vertrouwen in ons, dat wij ja en amen zeggen, dat wij instemmen met zijn programma en dat wij het willen uitvoeren met de hulp van zijn Geest, die over het doopwater zal komen en over ons als wij er mee besprenkeld worden.
