Mattheus 28:1-10 Jesaja 55:1, 8-11
Het is aardedonker, toch hoort ze de vogels levenslustig kwetteren.Er is zoveel om wakker van te liggen.
De vreselijke nachtmerrie: alles zo doods en duister als het was in den beginne. Bevende aarde, je wereld stort in Al het vertrouwde, wat je lief was, in één klap weg. Alles verwoest, overal puin, je kunt alleen nog graven en begraven. In dit aardedonker gaan de vrouwen naar het graf, om de in de haast begraven dode te verzorgen. Ondertussen graven de broeders in hun herinneringen: wat vertelde hij ons allemaal? Jezus vermoord en begraven, hun wereld is ingestort.
Ze zijn niet de enige. Als een donderslag bij heldere hemel kan het je treffen: Een appje van een vriend die meldt dat er geen behandeling meer mogelijk is. Ontslagen worden, een onbetaalbaar hoge rekening. Een klasgenoot die het niet meer ziet zitten. Het besef dat je écht niet meer kan wat je nog zo graag zou willen. Die onverwachte rouwkaart in de brievenbus. Schokkend, je wereld in puin.
En dan, midden in die chaos, zegt iemand: “wees niet bang!”
Op de paasochtend verandert de donderslag bij helder hemel in een bliksemflits in het aardedonker! De engel komt met angstaanjagend donderend geweld aan, rolt de steen van het graf en gaat erop zitten. Het donderend geweld is zo overdonderend, om bang van te worden! Maar dan verlicht de engel het duister met licht en zegt “Wees niet bang!”
Angstaanjagend klinken de eerste woorden echter wel: “Jezus, de gekruisigde is niet hier”. ‘Dat kan niet waar zijn, er was zelfs bewaking ingesteld, zelfs het laatst tastbare van Hem zal ons toch niet ontnomen worden?!’ Maar dan brengt de engel onvoorstelbaar goed nieuws: Jezus is uit de dood opgewekt, in Galilea zul je hem terugzien!” De engel stuurt de vrouwen weg bij het graf, ze krijgen geen tijd om te rouwen, meteen rechtsomkeer maken, terug naar Galilea, naar het begin. Daar zul je Hem zien! Het bezoek van de engel lijkt wel een heftige shocktherapie.
Maar het doet wat, het zet wat in beweging! De vrouwen keren het graf de rug toe, ontzet én opgetogen. Het is nog aardedonker maar de vogels kwetteren er al levenslustig op los…. Ommekeer vanuit diepe rouw gaat in het gewone leven niet zo snel. God zelf had al zeven dagen nodig om in de chaos ordening te brengen! De schepping kwam er stap voor stap, uit het aardedonker kom je stapje voor stapje. God keek na iedere stap nog even achterom en zag dat het goed was. Zouden wij voor onszelf ook zo’n stappenteller kunnen instellen?
Ook bij de beide Maria’s op de paasochtend gaat het stap voor stap. Er gloort een sprankje licht in het aardedonker en de vogels kwetteren er al levenslustig op los…. maar ze horen het niet.
En dan, midden in die verwarring van ontzet én opgetogen, zegt iemand: “Wees niet bang!” Ze herkennen de stem meteen: dat is Jezus, hij is er weer! Doek van schilderij *halen
Hij straalt hen tegemoet in helder hemelsblauwe licht. Zoals de nacht vlucht voor de morgen, zo gaat de angst op de loop…. Ze beseffen: ik hoef de weg naar het leven niet meer alléén terug te vinden, hij zal me steeds zeggen: “wees niet bang!” Hij zal de weg wijzen voor ons doen en laten.
Zo heeft Jesaja God ook leren kennen: als iemand op wie je een beroep kan doen als je honger of dorst hebt, als om wat voor reden ook, het leven heel anders loopt dan je had gehoopt. God zegt dan: kom, ook al heb je geen geld. Jij zelf doet er toe, jij mijn geliefde mensenkind. Vertrouw er maar op: vol vreugde zul je uittrekken en in vrede huiswaarts keren!
Nu ze Jezus in levende lijve zien en aan kunnen raken, horen de vrouwen pas wat de engel hen eerder ook al zei: “Ga mijn broeders vertellen dat ze naar Galilea moeten gaan, daar zullen ze Mij zien.” Jezus brengt zijn kudde, zijn leerlingen, mannen en vrouwen weer bij elkaar. Hij laat ze samen hun verdriet en onmacht delen, elkaar steunen in de lange weg die voor hen ligt. Blijf niet alleen in je verdriet… zoek mensen die met je meegaan.
Waarnaar toe? Naar Galilea! Galilea, de streek waar alles begon en waar Jezus bij zijn eerste optreden voorlas: : Luister Galilea: het volk dat wandelt in de duisternis, ziet een schitterend licht zij die wonen in de schaduw van de dood worden door het licht verlicht!
Het is niet meer aardedonker, er gloort een streepje lichtnu horen ze de vogels levenslustig kwetteren. Zij gaan op weg, de broeders ophalen en dan samen onderweg naar Galilea!
Pasen is in het aardedonker de vogels levenslustig horen kwetteren: wees niet bang.Ga maar op weg Ga met God en hij zal met je zijn.
Moge het hemelsblauw licht ons én allen in het aardedonker, verlichten Moge het worden een Zalig Pasen!
*Overstijging (vier elementen ‘lucht’) ) Greet Albers van der Himst
