Gedenkwaardige afscheidsmis voor diaken Paul Menting
Met een gedenkwaardige mis heeft diaken Paul Menting zondag 19 januari afscheid genomen van onze parochie. Na bijna 25 jaar in de parochie te hebben gewerkt, gaat hij voortijdig met pensioen. We kijken terug op een mooie afscheidsmis, waarbij Paul nog op bijzondere wijze door het koor Jokolo in het middelpunt werd gezet. Op veler verzoek is de overweging van Paul hieronder te lezen.
Foto: Jolanda Schouten

Veelkleurig licht
Preek bij gelegenheid van het afscheid van diaken Paul Menting
Wij zijn er heel erg aan gewend om van links naar rechts te lezen. Als kind leer je dat zo en ook al ben je linkshandig en zou het voor de linkshandigen makkelijker zijn om van rechts naar links te schrijven, iedereen houdt zich eraan: lezen doe je van links naar rechts.
Het ligt dan ook voor de hand om de mooie tekening op het misboekje zo te lezen: van links naar rechts. Je ziet een prisma, en iedereen die op school natuurkunde gehad heeft, weet dat wit licht wat op een prisma valt, in de kleuren van de regenboog uiteen gebogen wordt.
Ik heb de indruk dat de meeste mensen niet beseffen dat je een prisma ook de andere kant op kunt gebruiken. Als je op een prisma de kleuren van de regenboog laat vallen, voegen die zich samen in een witte bundel licht. Het kan een mooi symbool zijn voor de kerk om vele kleuren samen te laten vallen in één bundel wit licht.
Het is hetzelfde met het lezen. Zoals gezegd: dat doen we altijd van links naar rechts. Maar als je de woorden van God wilt lezen, als je in het Oude Testament wilt lezen, moet je van rechts naar links lezen. Zo functioneert het met de Hebreeuwse taal nu eenmaal. Om Gods woorden te duiden moet je op de juiste manier naar de tekst kijken, want Gods Woord is vaak tegendraads.
In de lezing van de apostel Paulus hebben we gehoord dat er vele taken zijn in de kerk, maar er is maar één heilige Geest. Bij alle taken en talenten speelt die ene heilige Geest de hoofdrol. Het loont de moeite om dat nader te bekijken.
Jullie weten dat ik geboren en opgegroeid ben in wat nu parochie Heilige Drie-eenheid is. Toen ik in 1970 misdienaar werd, was niet lang daarna het thema fusie aan alle kanten voelbaar. In 1972 was de Emmausparochie opgericht en het bisdom van ’s-Hertogenbosch had ook voor meer wijken van Nijmegen plannen tot fusie. Ik kan me van de zeventiger jaren nog herinneren dat bij menigeen de nekharen recht overeind gingen als het thema van de fusie aan de orde kwam. Ik heb me altijd afgevraagd of dat terecht was. Ja, ik ben geboren in de Franciscusparochie. Dat was in het huis waar mijn moeder als kleuter is komen wonen in 1929. Toen, in de twintiger jaren van de twintigste eeuw, stond dat huis in de Lourdesparochie. De Lourdeskerk was pas gebouwd en de parochie was toen afgesplitst van de parochie van de Groenestraat. De ouders van mijn moeder en hun gezin zijn daar blijven wonen. Maar in 1949 is de Franciscusparochie daarvan afgesplitst en werd een nieuwe kerk gebouwd. Mijn moeder en mijn grootouders woonden plotseling in een nieuwe parochie. Andere afsplitsingen volgden: in 1956 werd in het Willemskwartier de Fatimaparochie van de Groenestraatkerk afgesplitst en in 1966 werd de parochie Petrus en Paulus afgesplitst van de parochie Antonius Abt te Hatert. Zo ontstonden er in Nijmegen tal van nieuwe parochies. Er vormden zich nieuwe geloofsgemeenschappen die ieder hun eigen couleur locale ontwikkelden.
Maar met het vormen van de laatste afsplitsingen in de zestiger jaren, begon ook het kerkbezoek af te nemen. Al aan het eind van de zestiger jaren begon men in het bisdomkantoor na te denken over fusies. De Emmausparochie is er als een van de eersten het resultaat van.
Er is in de zeventiger jaren en de periode daarna veelvuldig nagedacht over samenwerking en fusie van parochies. Soms kreeg je de indruk dat complete werelddelen samengevoegd moesten worden, zoveel tegenstand werd er in het geweer gebracht.
Maar als je slechts een klein stukje van de geschiedenis van katholiek Nijmegen aan je innerlijk oog voorbij laat trekken, valt op dat de meeste parochies slechts kort bestaan. Kerken zoals die van de Verrijzenis van Christus hebben slechts 30 jaar gefunctioneerd. De parochianen die daar naar de kerk gegaan zijn, moeten nog weten hoe de plek eruit zag voordat de kerk er stond.
Ik maak het al zovele jaren mee, ik weet hoe moeilijk het voor parochianen is om met hart en ziel mee te gaan met een fusie. Veel vrijwilligers hebben tientallen jaren meegeholpen om een geloofsgemeenschap op te bouwen en een kerkgebouw in stand te houden. Er moet heel wat overwonnen worden om van harte mee te gaan doen aan een parochie die door fusie ontstaan is.
Vandaag markeert parochie Heilige Drie-eenheid punt in haar geschiedenis. Ik ga met emeritaat, en wat de leden van het pastoraal team betreft met mij de generatie die meer dan zestig jaar van de geschiedenis van katholiek Nijmegen aan den lijve heeft ondervonden.
Gelukkig staan er nieuwe mensen klaar. Die zullen een aantal dingen op een wat andere manier doen. Het zal voor hen een uitdaging zijn om de parochianen bij elkaar te voegen en één grote gemeenschap te vormen. Aan hen om daar samen met de Heer aan te werken. Hij is immers het prisma dat alle kleuren licht bijeen voegt en een mooie, witte bundel licht vormt.
Laten we nog eens teruggaan naar de woorden van de apostel Paulus. Als we moeite hebben met de fusie, als we moeite hebben met de onzekere toekomst van ons kerkgebouw, dan is het goed om juist deze woorden van Paulus in gedachten te nemen. Hij schrijft: “Er is maar één heilige Geest. In de kerk hebben mensen allerlei taken gekregen. Toch is er maar één Heer.” De apostel ziet heel goed dat er verschillende taken zijn en dat gelovigen ook heel verschillende talenten hebben. Dat is mooi, want met die diversiteit kun je een goede geloofsgemeenschap opbouwen. We leven in een tijd waarin het ontzettend belangrijk is om die ene geloofsgemeenschap van parochie Heilige Drie-eenheid op te bouwen. We geloven in één God, laten we ook geloven in de kracht van die ene geloofsgemeenschap. Dan kunnen de verschillende talenten tot bloei komen en kunnen alle taken vervuld worden. Dan gaat parochie Heilige Drie-eenheid een mooie toekomst tegemoet.
Amen.
Herwi Rikhof aangesteld als waarnemend p...
Afscheidsviering diaken Paul Menting
Pastoor Spiertz tijdelijk afwezig
Bericht van het parochiebestuur
Orgel van de Taborkapel overgebracht naa...
Aanmelding eerste Communie in de Cenakel...
Jaarrekening parochie vastgesteld: iets ...
Diaken Paul Menting met pensioen
Per 1 februari 2025 gaat onze diaken Paul Menting met emeritaat.